دو بخش - لیگ آمریکایی مرکزی و لیگ ملی شرق - منحصراً تیم هایی را تشکیل می دهند که حداقل یک سری جهانی را برده اند. در AL Central ، هندی های کلیولند ، کانزاس سیتی رویالز ، دیترویت تایگرز ، ماینسوتا توینز و شیکاگو وایت ساکس هرکدام حداقل دو بار قهرمان سری جهانی شده اند. دوقلوها تنها کسی هستند که عنوانی را با نام دیگری به دست می آورند ، زیرا عنوان سناتورهای اصلی واشنگتن را در سال 1924 کسب کرده اند ، در حالی که فقط White White و Royal به عنوان اعضای این بخش برنده شده اند. هر پنج عضو فعلی NL East به عنوان اعضای این بخش برنده شده اند: Atlanta Braves 3 عنوان (در سال 1914 به عنوان Boston Braves ، 1957 به عنوان Milwaukee Braves و 1995 به عنوان Atlanta) ، Philadelphia Phillies ، Miami Marlins (به عنوان فلوریدا مارلینز) و تیم های نیویورک هر کدام دو بار پیروز شده اند و ملی پوشان واشنگتن یک عنوان کسب کرده اند.
سری جهانی 2019 اولین و تنها سری پس از فصل در تاریخ لیگ های مهم ورزشی حرفه ای آمریکای شمالی (MLB ، NBA ، NHL) بود که تیم میزبان در هر هفت بازی باخت. در هیچ سری قبلی تیم میزبان در شش بازی اول شکست نخورده بود.
سری جهانی 1982 بین کاردینال های سنت لوئیس و مایروکی برویرز و سری جهانی 2005 بین شیکاگو وایت ساکس و هوستون آستروس تنها دو مسابقه سری جهانی هستند که نمی توانند در چارچوب فعلی یک بازی برگشت داشته باشند ، مانند کاردینال ها و برورز از زمان روی کار آمدن بروررز از لیگ آمریکا در سال 1998 و وایت ساکس و آستروس هر دو در لیگ ملی بازی کرده اند از زمان تغییر Astros از لیگ ملی در سال 2013.
24 تیم از 29 تیمی که در سری جهانی بازی کرده اند ، حداقل یک بار قهرمان شده اند. تنها استثنائات شربت های میلواکی (خلبانان سیاتل سابق) ، سن دیگو پادرس ، راکی های کلرادو ، پرتوهای خلیج تمپا (پرتوهای شیطان سابق) و تگزاس رنجرز (سناتورهای واشنگتن سابق) هستند. پادرس ، رنجرز و ری هر کدام دو سری جهانی را از دست داده اند. Brewers و Rockies هر دو یک سری را از دست داده اند. از سال 2019 ، هر تیمی که حداقل در سه سری جهانی ظاهر شده باشد حداقل یک عنوان کسب کرده است.
فقط یک تیم هرگز در سری جهانی بازی نکرده است: سیاتل مارینرز لیگ آمریکا. مارینرز سه بار (در سال 1995 ، 2000 و 2001) در سری مسابقات قهرمانی لیگ آمریکا شرکت کرده است ، اما هر سه شکست خورده است.
بوستون رد ساکس بیشترین عنوان قهرمانی در سری جهانی را قبل از اولین باخت در سری جهانی دارد ، در پنج بازی اول خود - 1903 ، 1912 ، 1915 ، 1916 و 1918 - قبل از از دست دادن سری بعدی که بازی کردند ، در 1946 ، عنوان قهرمانی را کسب کرد.
تورنتو بلو جیز از لیگ آمریکا (1992 و 1993) و میامی مارلینز از لیگ ملی (1997 و 2003 به عنوان مارلینز فلوریدا) رکورد بیشترین حضور را دارند بدون اینکه سریالی را از دست بدهند. سه حق رای دادن دیگر تنها ظاهر خود را به دست آورده اند: لیگ ملی Arizona Diamondbacks (2001) و Washington Nationals (2019) و لیگ آمریکا Los Angeles Angels (2002 به عنوان Angels Angels).
بوستون رد ساکس طولانی ترین روند فعال پیروزی در سری جهانی (چهار برد) از آخرین باری است که در یک سری از دست داده است. آنها پس از آخرین باخت در سال 1986 در سالهای 2004 ، 2007 ، 2013 و 2018 موفق به کسب عناوین شده اند.
پس از فصل 1964 ، CBS 80٪ از یانکی ها را به قیمت 11.2 میلیون دلار از Topping و Web اری کرد. با مالکیت جدید ، تیم شروع به نزول کرد. نسخه 1965 این تیم رکورد 77–85 را ثبت کرد - اولین رکورد باخت یانکی ها در 40 سال گذشته.
در سال 1966 ، یانکی ها برای اولین بار از سال 1912 در آخرین مکان در AL قرار گرفتند. این اولین فصل از دست دادن متوالی آنها از سال 1917 و 1918 بود. آنها در سال 1967 به مقام آخر رسیدند. 1960s و اوایل 1970s ، آنها فقط بالاتر از چهارم در طول مالکیت CBS ، در 1970 ، بالاتر بودند.
یانکی ها نتوانستند استعدادهای جوان امیدوار کننده را جایگزین سوپراستارهای پیر خود کنند ، همانطور که در 5 دهه گذشته به طور مداوم این کار را انجام داده بودند. در اوایل فصل خارج از فصل 1961 تا 1962 ، طرفداران قدیمی متوجه شدند که خط لوله استعدادها در حال خشک شدن است. این امر با معرفی پیش نویس آماتور در آن سال بدتر شد ، این بدان معنا بود که یانکی ها دیگر نمی توانند هر بازیکنی را که می خواهند به خدمت بگیرند. در حالی که یانكی ها به دلیل سوابق ناچیز معمولاً در اوایل دوره مسابقه را انتخاب می كردند ، تورمان مونسون تنها انتخابی بود كه تا زمان صدور صورت حساب خود ادامه داد.
1973–1981: اشتاینبرنر ، مارتین ، جکسون و مونسون: باغ وحش برانکس
گروهی از سرمایه گذاران ، به رهبری جورج اشتاینبرنر ، سازنده کشتی مستقر در کلیولند (2010-1930) ، در سال 1973 این باشگاه را با پرداخت 8.7 میلیون دلار از CBS اری کردند. مایک بورک تا زمان ترک کار در ماه آوریل به عنوان رئیس جمهور باقی ماند. در عرض یک سال ، اشتاینبرنر بیشتر شرکای دیگر خود را و مالک اصلی تیم شد ، اگرچه بورک در دهه 1980 همچنان به داشتن سهام اقلیت ادامه داد.
تخمین زده شده است که روت تقریباً 500 فوت (150 متر) مسافت پیموده است. اینکه روت قصد داشته باشد مشخص کند که کجا قصد داشته توپ را بزند (یا نه) (چارلی دونز ، که در سال 1999 ، در آن بازی به عنوان همبازی بازمانده روت در آن بازی مصاحبه کرد ، چنین تصور نمی کرد) ، این حادثه به افسانه تبدیل شده است همانطور که بابی روت شات نامید. یانکی ها در بازی سه برنده شدند و روز بعد با پیروزی دیگری سری را از آن خود کردند. در طی آن بازی ، بوش با یک ضربه به بازوی روت برخورد کرد و باعث رد و بدل شدن کلمات و تحریک یک مسابقه یانکی برنده بازی شد.
روت در سال 1933 همچنان سازنده بود. او با 301 بازی خانگی ، 103 RBI و 114 پیاده روی در لیگ برتر ، 301 با 70٪ مبارزه کرد ، زیرا یانکی ها در جایگاه دوم قرار گرفتند ، هفت بازی عقبتر از سناتورها. مدیر دو و میدانی کانی مک او را برای بازی در زمین مناسب در اولین بازی All-Star بیس بال لیگ برتر که در 6 ژوئیه 1933 در پارک کمیسکی شیکاگو برگزار شد ، انتخاب کرد. او اولین مسابقه خانگی را در تاریخ All-Star Game انجام داد ، یک انفجار دو بار در برابر Bill Hallahan در طی سومین حمله ، که به AL کمک کرد تا بازی را 4–2 پیروز کند. در آخرین بازی فصل 1933 ، روت به عنوان یک تبلیغ تبلیغاتی که توسط تیمش سازماندهی شده بود ، روت فراخوانده شد و یک پیروزی کامل در برابر Red Sox ، آخرین حضور خود به عنوان یک پارچ ، به دست آورد. علیرغم تعداد زیر و بم قابل توجه ، روت در 5 بازی برای یانکی ها 5-0 رکورد داشت و مجموع شغل خود را به 94-46 رساند.
درباره این سایت